(dit is een tekstje dat ik gisterennamiddag geschreven heb)

We zijn weer een week verder, een week vol verbazing, voldoening, blijheid en toch ook wel frustraties.
Vorig weekend hebben we niet zoveel gedaan. Zaterdagvoormiddag was het priesterwijding van 2 mannen waar we heen zijn gegaan. Da begon ’s morgens en zou tot ergens in de namiddag duren dus we zijn tegen de middag doorgegaan omdat het redelijk saai was, ik verstond er niks van en ik zag ook niks aangezien er 100000000 man was en ik zat vanachter :) In de namiddag zijn we nog eens naar Bamenda gegaan omdat we inkopen moesten doen en we wouden een nieuw stofje kopen om een rok te maken. Uiteindelijk zijn we teruggekomen met alles behalve stof :) Twas me wel een ritje. Heen was goed te doen, toen zaten we in een gewone auto met 8 man (3 vooraan en 5 vanachter) en ja wa krijgt ge dan, een platte band! Maar we zijn nog verder gereden tot bamenda en daar zou de chauffeur de band wisselen.. Om terug te komen moesten we eerst een motor nemen tot de plaats waar de buskes en auto’s vertrekken en daar hebben we dan nog meer dan een uur moeten wachten eer het busje vol zat, lees 16 man tegen elkaar gepropt da ge gelukkig mocht zijn da ge nog kon ademen. Ik zat tussen het raam een vrouw van 8888 kg.. Het was al donker toen we in njinikom aankwamen en dan hebben we opnieuw een motor genomen tot ons huisje omdat we kapot en geradbraakt waren! Zondag heb ik mijn stagewerk afgemaakt en wat gerust dus ni veel over te vertellen. De week was druk, veel gewerkt, veel bijgeleerd, veel open monden getrokken.
Kben echt wel heel kwaad geweest deze week. Wij moeten op het einde van onze stage gynaecologie 5 bevallingen gedaan hebben en ik heb helemaal in het begin toen ik hier was mijn nummer opgehangen in de materniteit en gevraagd dat ze mij zouden bellen als er een bevalling was maar dat hadden ze dus nog altijd niet gedaan!! Ik heb mijn nr dan ook in de verloskamer gehangen maar dat heeft niet veel uitgemaakt.. Dinsdag ben ik van na de consultaties tot 22u daar gewoon gaan zitten om te wachten tot er iemand zou bevallen maar geen geluk gehad.. Dan heeft dr dabo dat nog eens tegen de vroedvrouwen gezegd dat ze mij moesten bellen maar pf da helpt dus ook niet. Donderdagochtend had ik gezien dat er 2 vrouwen zouden bevallen die dag dus ik zeg het nog maar eens, BEL MIJ! Tegen de middag was ik dan eens gaan kijken omdat ik vond dat het nogal lang duurde. Ik kom daar aan, zegt een vroedvrouw awel waar waarde gij? Ik zeg wablief? Niemand heeft mij geroepen.. De vroedvrouw, jawel iemand (wie da wist ze natuurlijk niet) heeft gebeld naar het kantoortje van de dokter maar niemand nam op. Dat kon dus absoluut ni waar zijn wnat wij hebben de hele tijd daar gezeten en er is nooit telefoon geweest! Ik vroeg dan, jama waarom hebt ge ni naar mijne gsm gebeld want mijn nummer hangt hier al weken.. Ahja da weet ik ni was het antwoord. Ooooooooooooooooooooooooooo ik was zo kwaad!!!!!!!!!!!!! Vooral omdat als er hier vroedvrouwen zijn, ze die constant bellen als er een bevalling is. Manmanman ik snap echt niet wat die hun probleem is ze! Ho frustraties van hier tot in Tokyo! Ik was dan in de namiddag nog een stuk of 5 keer langsgeweest en ’s avonds rond 7 hadden ze dan eeeeeeeeeindelijk gebeld dat er een bevalling was. Ik spurt naar de materniteit (want ik was int huisje) en toen ik eraan kwam was het hoofdje er al half uit dus ja, kheb niet alles kunnen doen maar twas toch iets. Tot nu toe hebben ze niet meer gebeld maar de vroedvrouwen zijn vandaag aangekomen en ik heb gevraagd of ze mij nog een paar keer kunnen bellen zodat ik toch aan mijn 5 bevallingen zit want als het aan de vroedvrouwen hier ligt doe ik er geen meer.. Ik heb eindelijk ook mogen assisteren met een keizersnede! Da zal ook maar eenmalig geweest zijn want er is nu in het OK iemand die aan het leren is om te assisteren, vreemd systeem hier :)
Vanaf donderdag was er een vriend van dokter dabo hier, 1 van de 2 gynaecologen van shisong, redelijk belachelijk want ik mocht normaal donderdag de echo’s doen maar dat is dus niet doorgegaan want hij heeft die dag alles gedaan. Kvind het een beetje ne arrogante dokter, kwas er precies het slaafje van.. Helena had me gezegd dat er in shisong ene gynaecoloog was dat geen studenten bij hem wou omdat hij daar geen geld voor kreeg en dat stond ook niet in het contract blabla.. Das dus deze dokter :) Vrijdag was hij er spijtig genoeg ook nog.. Toen waren we op tijd klaar met de consultaties omdat dr dabo die dag geen operaties gepland had want hij wou met zijn vriend optrekken, goed voor mij J Ik heb nu nog 1 donderdag over bij dr dabo dus hopelijk kan ik dan de echo’s doen. Kheb tussendoor al wel wat geoefend als hij het eerst gedaan heeft maar dat was raprap omdat er altijd teveel patienten zijn die nog aan het wachten zijn. Na deze week verhuis ik naar dr Jim en zal soren mijn plaats innemen. Dat gaat wat anders worden want dokter jim komt naar het schijnt vaak niet en laat u dan de zaal en de consultaties doen, zal aanpassen zijn :) Kvind het wel een beetje spijtig dat we wisselen want twas ne leuke sfeer bij dabo, abdul zit er altijd bij om te vertalen en etienne en lucy komen er ook gewoon vaak bijzitten dus das wel tof da ge dan tussendoor wa kunt babbelen enzo :) Ma we zien wel hoe het verloopt! Dr jim zei me ook dat in maart er een nieuwe dokter van amerika komt, een vriend van hem, omdat dr eugene (de andere algemene arts hier) dan een paar weken vakantie neemt. Das goed want anders gaan wij teveel werk hebben :) Dinsdag was abdul verjaart en we gingen pannenkoeken voor hem maken. We hadden afgesproken om half 7, meneer komt hier om half 9 aan :) Ma eigenlijk was het ni zo erg want ons vuur werkte ni meer dus moesten we naar de kantine gaan om daar alles klaar te maken dus we waren zelf ook te laat :) We hadden veel bloem ma een muis zat erin en grrrrr! Tis efjes beter geweest met de muizen maar nu zijn ze terug in grote aantallen br! Zelfs mijn bureauke op mijn kamer ligt elke ochtend vol strontjes.. En deze nacht ben ik ne hele tijd wakker geweest omdat er ene muis in mijne matras zat mimimi. Straks ga ik hem helemaal omkeren en alle muizen verjagen!Zaterdag was het hier een algemene feestdag, de ‘youth day’. Scholen van hier en omstreken zijn dan naar njinikom gekomen en dan is het de bedoeling dat alle kinderen marcheren, van de kleintjes tot de ouderen. Daar hebben ze dagen voor geoefend en twas nog wel grappig :) Sommigen konden totaal niet mee en jah, twas redelijke chaos. Ma wel tof om te zien! Vooral de kleintjes, meest schattige ooit :) Allemaal met hun kostuumpjes en hoedjes op en lopen hihi. In de namiddag hadden we afgesproken met etienne, ik had gevraagd of hij mee naar de vallei wou wandelen omdat dat er wel mooi uit zag. Ik dacht da we gewoon snel daar gingen zien en da da dus niet zo lang zou duren, verkeerde inschatting! Dodentocht van uren.. En wij waren zo stom om geen water fzo mee te nemen, jeetje lief, afzien! :) Ma twas het wel waard. Zo mooi!!!! Kben wel een paar keer op mijn bek gegaan want er waren steile stukken bij met los zand.. Ma dan heb ik ne’ wandelstok’ gebruikt en da heeft wel geholpen :) Etienne zijn moeder doet dieje toch elke dag omdat die daar land heeft waar ze dan op werkt, respect ze! Hijzelf is er ook al honderden keren geweest en heeft ons vanalles uitgelegd over de planten en dieren en vallen en water en.. Het eindepunt was een watervalletje, zo zalig, zo mooi en zo onverwacht! Dan hebben we daar wat gezeten, int water ‘gespeeld en dan zijn we via een andere weg terug gegaan. Tanden bijten want we waren echt aan het sterven van de dorst! Twas ondertussen al wat donker aan het worden en da maakt het allemaal nog mooier. Das echt gek dat sommige mensen dat elke dag soms zelfs 2 keer moeten doen om groenten enzo te halen. Ge zag dat etienne een kind van de boeren is, dieje wist daar alles van, kon perfect de weg wijzen tussen al die bomen enzo. Kben blij da we dat gedaan hebben! Toen we terug boven waren zijn we nog langs etienne zijn huisje gegaan. Ze leven altijd met de hele familie samen dus we hebben zijn moeder en nog wat familieleden ontmoet. Zo’n lieve mensen! We hebben zelfs ne zak vruchten meegekregen en van iemand anders nog bananen. Hij bood ons dan ook water aan ma khad wat schrik om ervan te drinken omdat ik niet weer erge darmproblemen wil maar twas ook wel onbeleefd om dan niet te drinken dus ja, een slokje is erin gegaan.. Voor we naar huis gingen zijn we nog snel langs de kleermaakster geweest omdat ze nog een kortere rok dan de vorige met de overschot van mijn stof gemaakt had en voor soren een hemd, beide mooi!
Dan thuisgekomen en kapot neergeploft in de zetel. Normaal zouden we nog uitgaan met abdul en zijn vrienden maar we hadden er niet zoveel zin meer in dus we hoopten dat hij niet zou bellen. Torn we ons eten aan het klaarmaken waren kregen we natuurlijk telefoon :) We zijn dan maar meegegaan omdat het ook nog wat voor zijn verjaardag was en waauw! Twas echt tof :) We zijn naar een dansding geweest ni zo ver van hier (tamawi ofzo). Ge komt binnen in een donker hok en iedereen staat daar op zijn afrikaans te dansen en ik dacht al aiaiaiai da ga hier niet goedkomen want als ik daartussen ga staan ga iedereen mij uitlachen.. Ma het ging vlotter dan verwacht :) We waren daar met 6 en de vrienden van abdul waren onze bodyguards haha! Dat meisje dat erbij was was echt heel lief en legde uit wa ge wel en ni mocht doen enzo. Ene jongen was ne danser, ma echt, da was iemand da zou moeten meedoen in videoclips! Zo goed!!!! Tegen half 12 begon het wat uit de hand te lopen omdat dieje ni wou dat andere mensen met ons begonnen te dansen.. Ik moest toen zelfs ergens tussen 2 beren gaan zitten omdat ze met glazen flessen begonnen te smijten. Toen zijn we naar huis gegaan want ik had schrik :) Buiten het laatste kwartier was het een toffe avond! Deze ochtend (zondag) hadden we met abdul afgesproken om naar zijn oom in de bergen te gaan om paard te rijden. We vroegen toen hoe het nog was afgelopen ’s nachts en alles was gelukkig nog in orde gekomen. Abdul had ons naar huis gedaan en toen hij terug gegaan was waren ze niet meer aant vechten. Dan zijn we via fundong naar zijn oom gereden met de brommer. Dieje woont echt fantastisch goed! In de bergen tussen allemaal velden die van hem zijn, vol paarden, koeien, geiten,.. Tis opmerkelijk dat de moslims het hier veel beter hebben dan de katholieken.. Ook in het ziekenhuis hebben moslims in het algemeen geen problemen om dingen te betalen. Toen we er waren hebben we eerst verse melk met thee in gedronken en dan is abdul paarden gaan ‘vangen’ die we konden gebruiken. Ondertussen hebben soren en ik wat met de kindjes gespeeld. Alle eigenlijk soren en ik heb gekeken want ik ben ni zo een voetbalster :) Dan hebben we ff paard gereden, khad natuurlijk weer schrik :) Da was de eerste keer in mijn leven dat ik op een paard zat en het was trouwens een reuzepaard! Abdul kon er trucjes mee doen :) Leuk om te zien. In de vroege namiddag zijn we terug naar huis gegaan omdat hij nog moest gaan voetballen. Toen we hier aankwamen waren de vroedvrouwen gearriveerd en hebben we kennis gemaakt enzo. Het zien er toffe meisjes uit J Nu is het bijna half 7 en om 7 uur moeten we gaan eten bij de zustertjes. Jutah en Jochen (duitse koppel dat hier in het begin was) hadden ons gezegd dat ze daar geen eten tekort komen dus ik zal men maag goed kunnen vullen :) En daarna ga ik in mijn bed kruipen want ik ben kapot! Twas een vermoeiend maar zalig weekend. Nu ga ik mij omkleden, perfecte gelegenheid om mijn kleed te dragen :)
Smakelijk!
xxxx

Foto’s zal ik straks na het werk op facebook zetten!