Onze laatste week is ingegaan en van rusten was er ni veel sprake.
Het vorige weekend zijn we via bamenda naar bafut gegaan om de eigendom van de leider daar te bezoeken. De dochter van dokter rick was met ons meegegaan en ze heeft haar daar haar eerste toffe motorervaring meegemaakt J Ik had mijn been verbrand aan de uitlaat van ne motor en ik had dat in de auto tegen haar verteld en echt een half uur later doet die hetzelfde! Echt pech hebben... Uiteindelijk zijn we toch in bafut geraakt en ik vond het een beetje afzetterij, eerst moesten we betalen om binnen te komen en als ge foto's wou trekken was het per camera nog is veel extra, er was een museumke waar ge dan geen foto's mocht trekken en de leider hebben we niet gezien.. et was wel interessant ma toch.. J Hij heeft 75 vrouwen en 50 kinderen, tof! Als de vorige leider sterft, moet ge zijn vrouwen overnemen haha. Ik zou er toch ni graag willen wonen ze.Dat is dan ook de vent dat beslist wie welk stukje land krijgt en hoeveel dieje persoon daarvoor moet betalen dus als hij u ni moet hebt ge pech en kunt ge nergens wonen. Vreemde toestanden..
Dat weekend hebben we een kip gekocht, marie-louise, en we hebben ze opgegeten vorige zaterdag J Arianne wist hoe ge die moest slachten en amai da heeft gesmaakt, we hebben er zelfs 3 dagen van kunnen eten! Rijst met kip en curry m m m. Ze heeft wel niet zo'n leuke dood gekregen want Bie moest ze vasthouden en toen Arianne wou snijden kon ze het ineens toch ni en liet ze marie-louise los en jah.. De nek hing er half af.. Maar tis uiteindelijk allemaal gelukt J
Vorige week is er een hollands chirurgisch team aangekomen in Njinikom die meer dan 70 kindjes in 10 dagen tijd moesten opereren. Er was een invasie van kindjes met O en X benen, misvormde voeten,.. 2 Keer per jaar komen die om die kinderen te helpen, wel goed want als ge zie hoeveel mensen hier misvormingen hebben, das om verdrietig van te worden. Natuurlijk was dokter Lasare (de chirurg van ons ziekenhuis) al die dagen nergens te bespeuren.. Vorig weekend kwam er ene kindje binnen waarvan de hand tussen een pletmachine had gezeten, 1 vinger was er al af en een 2^de hing er half af dus hij moest geopereerd worden en dr lasare had wacht ma ze konden hem niet bereiken.. Wie de operatie dan uiteindelijk gedaan heeft weten zowel dr jim als ik ni.. Dieje chirurg haalt toch ook stoten uit ze, hoe hij ooit aan zijn dilpoma is kunnen geraken is voor mij een vraagteken. Fracturen waar hij platen en schroeven inzet die ineens nog ni tot de fractuur komen en zo van die dingen, die patiënten kunnen dan niet meer lopen voor de rest van hun leven maar ja da's zijn prbleem niet eh, manman.
In de week was het weer werkenstijd. We hebben dan ook nog veel dingen tussendoor gedaan. Zoals op café geweest met dokter jim en zijn vrouw en rick met zijn dochter. Da's hun favoriete bezigheid ze J We zijn ook nog naar hun thuis geweest en oooo daar hebben we toastjes met KAAS gegeten en popcorn!!!! Zaligheid alom, echt waar J Die hebben het toch ook wel gemakkelijk ze, de zusters laten alles voor hun doen. Koken, booschappen, kuisen, transport,.. Alles wordt voor hen geregeld. Maja als ge hier voor 3 jaar gratis komt werken mag dat misschien ook wel eh J
Wel tof, ik had tegen dokter ricj gezegd dat ik volgend jaar een maand in het buitenland stage ga doen en dat ik graag naar njinikom zou terugkomen en de volgende dag had hij gevraagd of ik geen zin had om naar de USA wou komen om daar mijn stage af te maken J Dus nu ben ik aan het twijfelen! Kzal er is over moeten gaan praten met de universiteit als ik terug in België ben. Swel een leuk voorstel J
Ik heb in het ziekenhuis echt al de ergste dingen in heel mijn leven gezien, das gewoon ni te brschrijven hoe sommige patiënten eruit zien en hoe weinig die weten over gezondheid of hoe een normaal gezond lichaam eruit ziet en werkt, das gewoon schrijnend.. Ik had wel niet verwacht dat ik er mentaal zo goed tegen kon. Ik heb wel al een paar keer gehad dat ik in mijn hoofd aan het wenen was maar veel minder dan verwacht en het is er ook nog ni uitgekomen J Foto's voor degene die

willen zal ik in Belgiê laten zien want ze zijn een beetje te erg om op facebook te zetten..
We zijn ook bij een paar vrienden gaan eten, onder andere etien, de liefste jongen dat hier is. Zo arm en ons toch uitnodigen en eten voorzien, yamayama en foufou m m m m ik mis het nu al. En logisch dat bijna iedereen hier ne chronische hoest heeft, die kotjes waar ze n koken.. Ik moet daar altijd in wenen omdat dieje rook zoveel zeer doet aan mijn ogen. En het erge is dan dat daar meestal een stuk of 4 kindjes liggen te slapen! Das wel altijd ne leuke sfeer, als iemand kookt komt er veel volk over de vloer en uiteindelijk zit ge daar met een stuk of 12 man samen te eten uit ne grote pot J
Zaterdag hebben we voor de voorlaatste keer int ziekenhuis gewerkt en daarna zijn we naart huis van dr jim gegaan omdat reily, de dochter van dr rick verjaarde. Veel cadeautjes kunt ge hier niet kopen dus hebben we maar een slinger van snoepjes gemaakt J Daarna hebben we marie-louise geslacht en klaargemaakt. Ondertussen was odette nog eens langsgekomen om ijn nagels nog eens te doen want er waren er veel afgevallen (nu zijn er weer al meer dan vier afgevallen ma ja J). Dan hebben we zalig gegeten, desmond en lucy zijn ook blijven eten want die zaten al de hele tijd bij ons en twas een beetje vervelend om die dan nog weg te sturen.. Dan zijn we nog is naar de club geweest met iedereen en mmmmm kmis het nu al! We hebben de club geopend en gelsoten J Alle gesloten, we moesten naar buiten omdat er geen elektriciteit meer was dus ook geen muziek en licht haha. Op zonndag is er nooit elektriciteit tot 's avonds en ergens van zaterdag op zondag nacht zetten ze da af. Spijtig dat er in belgie geen echte afrikaanse feestjes zijn want amai, zo tof! Dansen met iedereen met ne smirnoff in de hand haha. We gaan daar altijd met de motor van abdou hene en toen we naar huis gingen hebben we ene hele omweg moeten maken omda t toen abdou arianne en bie naar huis was gaan doen hij 3 venten had zien staan op een splitsing waar wij normaal voorbij moeten gaan maar dat was dus te gevaarlijk omdat hij weet da blanken voortdurend worden overvallen enzo dus zijn we maar helemaal rondgereden. Dieje heeft ons de voorbije 3 maanden goed beschermd ze J En ooooo dieje avond hebben abou en betila bekend gemaakt dat ze een koppel zijn sinds de eerste keer wat we waren uitgeweest dus in feite hebben wij ze een beetje gekoppeld J En wij dachten dat al veel langer maar die maar de hele tijd ontkennen ze!
Zondag zijn we dan nog eens naar betila geweest en hebbenw e een wandeling gemaakt naar de farm (langer dan verwacht, de hele berg op en ppff da moeten die dus elke dag doen J) en daar zijn we fruitjes en groenten gaan halen. Daarna hebben we nog is yapayapa en foufou gegeten m m m en we hebben zelfs vis gekregen J Daarna hebben we al wa gepakt en nog eens van de kip gegeten (met zelfgemaakte frietjes o jawel) en 's avonds zijn we iets gaan drinken met iedereen en het was waar van da. We wouden ook nog even gaan dansen maar van zodra we binnen waren sleurt desmond ons naar buiten en zegt hij da we dringend moeten doorgaan omdat hij gehoord had dat er 3 venten (ms dezelfde als de vorige nacht) aan het zeggen waren dat ze de blanken gingen overvallen dus dan zijn we maar naar huis gegaan, wel spijtig want had nog zin om wat te blijven met iedereen. Maar ja beter naar huis dan de voorlaatste dag zoiets mee te maken.. Maandag hebben we dan de laatste dag gewerkt (boeh) en om 14uur moesten we allemaal samenkomen voor een afscheid maar wat voor afscheid, da had ik ni verwacht J Soren en ik komen binnen in de zaal waar ze de pre en postnatale dingen doen en zuster xaveria (matron) zat al klaar met jim, terry, rick en reily aan de hoofdtafel met eten en drinken en wij moesten daarbij gaan zitten. Het personeel van het ziekenhuis waarmee we samengewerkt hadden zat in de zaal en dan begonnen ze met een zanggebed en toen kreeg ik het al moeilijk J Er waren ook nog speeches en wij moesten dan ook praten voor iedereen (soren heeft da gedaan want das niks voor mij), de vroedvrouwen hebben gedanst, we hebben een pakje gekregen,.. Was echt leuk! In de namiddag is jan en alleman naar ons huisje gekomen om afscheid te nemen en wij zijn ook nog naar een paar mensen geweest. Etienne had ook mooie briefjes voor ons gemaakt, zo'n goei mens da dieje is! Kheb toen zelfs geen tijd gehad om te wenen ofzo haha. Nu komt dat besef pas volledig dat wij daar gewoon ni meer zijn en dat maakt mi jecht verdrietig.. Ik zou zo graag daar nog een dag hene gaan om iedereen te verrassen en om zo nog eens daag te zeggen want ik heb nu geen voldaan gevoel, ik mis iedereen veel te hard en dat zou zo goed doen om iedereen nog eens ne knuffel te geven! We zijn dan uiteindelijk redelijk laat gaan slapen omdat er nog volk was en om iets na 6 dinsdag ben ik opgestaan om mijn valies verder te pakken. Dan is er weer wa volk nog eens daag komen zeggen om tegen 8 uur was het busje er. Te vroeg want wij moestennog naar de materniteit om afscheid te nemen van bie en arianne dus zijn we in speedtempo naar het ziekenhuis gelopen! Rick en Reily zaten ook int busje omdat we samen naar douala moesten want hun vlucht nr amerika was dieje avond al. In bamenda zijn we tim helena en de 2 italiaanse meisjes gaan oppikken en zo zijn we verder gereden. Onderweg hebben we eten van het zustertje gekregen dat meereed en weer kregen we de commentaar dat we te weinig aten en blablabla! Elke keer als ik bij vrienden ging eten zeiden ze da'k als ne baby at J In de namiddag zijn we in douala aangekomen en dan hebben we een deel vanons valiezen achtergelaten in het guesthouse waar we maandag gaan slapen maar ze hadden er toen geen plaats voor ma we moesten vertrekken omdat rick en reily naar het vliegveld moesten dus hopelijk staan ze nu wel ergens binnen J Wij zijn dan met een ander busje met 10000 man verder naar limbe gereden. Maar echt, da weer hier, honderd keer zo warm als in njinikom en zo bedrukkend! Kheb spijt dak bijna al mijn kleren ginder heb achtergelaten want bah J Tegen 8 uur zijn we aangekomen in het hotel waar elise en karlien al waren en nog veel andere amerikanen van shisong die helena en tim kennen. We zijn dan op tijd gaan slapen want we waren allemaal kapot en dan met die warmte, daar word ge gewoon moe van. Woensdag zijn we naar het strand geweest met iedereen en hebben we hamburgers (!) gegeten en koffiekoeken! Ik heb deze dagen het gevoel dat ik ergens in Europa ofzo zit, echt heel vreemd. Het verschil tussen het noorden en het zuiden is zo groot! Hier praten ze frans en da's belachelijk hoe beter ze het hier precies hebben, de regereing moet hier dringend veranderen ze..Ni normaal.. In dit deel zou ik nooit kunnen wonen of werken. De mensen zijn hier zo anders en pf, khou daar ni zo van. Het enige voordeel is dat ze hier alles van eten enzo hebben, kheb zelfs kinderbueno gezien J Donderdag zijn we rickting kribi vertrokken en maat! Ik zie al op als we terug naar douala moeten want op de weg naar hier zijn wij 7 keer tegengehouden door de ‘politie' en zeveren is hun specialiteit. We moesten elke keer onze paspoort laten zien of betalen, corruptie van hier tot in Tokyo, da's verschrikkelijk. Bij de 3^de post moesten we 50 000 fr betalen (iets minder dan 100 euro) omdat er 2 van ons geen gordel aanhadden! Meest belachelijke ever want geen enkele taxo heeft gordels want die auto's vallen uit elkaar en als er zijn dan zijn die kapot, zoalsnu het geval was. We hebben daar een half uur fzo gestaan en proberen uit te leggen dat dat gewoonniet mogelijk is.. We zijn dan kunnen vertrekken en hebben 2000 fr betaald J Gelukkig want als we in de terugkeer nog is tegengehouden worden en ge moet zoveel geld betalen voor NIKS.. Niet verwonderlijk dat kameroen bekend staat voor een van de meest corrupte landen.. Misschien is dat wel een voordeel voor ons voor als we terug naar belgie gaan, als we elks wa geld geven aan de mensen van het vliegtuig kunnen ze misschien onze eindbestemming veranderen in brussel ipv brussel-parijs J We zien wel. Ik vind da echt zot hoeveel politiemensen hier langs de weg staan en het enige wat die doen is auto's met blanke mensen tegenhouden en geld vragen.. En in deze streek is dat opmerkelijk veel meer dan waar wij verbelven. Das om verdrietig van te worden. En dat gaat echt niet veranderen.. Gelukkig zijn we dan toch veilig aangekomen in kribi. We zitten hier in een supermooi hotel aant strand met zwembad en al.En als ge buiten wandelt bende precies in Frankrijk ofzo, supervreemd. We hebben gisteren pizza gegeten en ik was helemaal in de war! Ik ben helemaal niet meer in Kameroen.. Ik heb et daar wel moeilijk mee want ik vind da zo erg dat wij hier liggen te liggen terwijl ze in njinikom zelfs geen geld hebben om tot hier te komen.. Het was beter geweest dat we dit in het midden van onze stage gedaan hadden zodat we als we moesten vertrekken uit njinikom recht naar belgie konden maar dat was praktisch niet mogelijk. Ik heb hier nu gewoon een heel dubbel gevoel over en ik weet ni hoe ik mij moet voelen, dus dat het maar snel woensdag is! Ik zou heel blij zijn als ze nu tegen ons komen zeggen dat we nog een maand extra moeten gaan werken int ziekenhuis, ik zou met ne mega glimlach terug naar ginder gaan J Maar gelukkig bestaat de gsm nog, ik hoor elke dag van de vrienden ginder nog iets en da maakt mij blij J Spijtig dat de verbinding hier zo slecht is en dat het vaak moeilijk is om die te verstaan. Maar ja, zo ben ik toch nog een beetje daar J Dit weekend gaan we nog wat in de buurt rondwandelen, er is een wildlife centrum fzo en watervallen waar we hene gaan kijken en maandag gaan we terug richting douala om onze bagage op te halen zodat we dinsdag op tijd naar het vliegveld kunnen om te regelen dat we in brussel kunnen afstappen (iedereen meehopen!).
Meer verhalen en indrukken zal ik erop zetten als ik terug in België ben!
Tot binnen een paar dagen..
xXx